Rond 1420 ontstond op de plek van het omstreeks 1350 verwoeste oude Naarden aan de kust van de Zuiderzee de kloostergemeenschap 'Convent van Oud Naarden'. Na de Reformatie (1579) kwamen kloostergoederen en hofstede onder beheer van het stadsbestuur van Naarden, dat in 1640 de hofstede en een landgoed van honderd hectare verkocht aan vier Amsterdamse kooplieden. Tijdens stormen werd regelmatig land van de kustlijn weggeslagen waardoor de boerderij uiteindelijk vlakbij het strand kwam te liggen. Zij werd daarom in 1827 afgebroken en landinwaarts op de plek waar zij nu staat weer opgebouwd. In 1864 kocht Joannes Petrus Dudok van Heel (1831-1900), kleinzoon van J.P. van Rossum, de hofstede Oud Naarden van de erfgenamen van Abraham Bredius.
Vanwege financiële problemen bij de Amsterdamse fabriek voor stoom- en andere werktuigen 'Paul van Vlissingen en Dudok van Heel' verkocht J.P. Dudok van Heel in 1870 Oud Naarden aan zijn oom Jacob Willem Mijnssen. In 1915 overleed de weduwe A. van Woensel Kooy-Mijnssen op het landhuis De Limiten. Haar erfgenamen verkochten in 1917 het landgoed Oud Naarden en de daar ten zuiden van gelegen weilanden en zanderij op het voormalige Gravenveld aan A.E. Dudok van Heel (1859-1924). Daarmee wist deze zoon van J.P. Dudok van Heel (1831-1900) Oud Naarden na ruim 46 jaar weer in het bezit van zijn naaste familie te krijgen. Landgoed Oud Naarden is sindsdien onafgebroken in het bezit van de familie Dudok van Heel gebleven. Hier is te zien Oud Naarden na de verbouwing van 1978. Zie ook de historische publicatie van de stichting Vijverberg uit 1993: Oud Naarden, verdronken stadje, middeleeuws klooster, oude buitenplaats door Henk Schaftenaar.

Boerderij Oud Naarden circa 1900.

De houten achtergevel van de boerderij tussen 1916 en 1919 met links de boer en boerin van Oud Naarden.